Waarom ik familiecampings haat en er toch graag ben
2 augustus 2017
Als je op een familiecamping terecht komt heb je voornamelijk te maken met gezinnen. Andere dan je eigen. En daar begint het gedonder al.
Andermans gekrijs en gejengel is altijd vervelender dan eigen gedoe. Zo'n 70% van de ouders hangt het concept 'opvoeden' aan de wilgen en ligt met oordoppen in een boek te lezen terwijl hun lieve zoon of dochter de boel kort en klein rost in de speeltuin.
Er vormen zich rijen (!) voor de afwasbakken. Waar vaders in gaan staan wachten, met hun teiltje vaat lijdzaam in de handen.
Tussen 19.30-21.00 heerst er een continu gedrein en geruzie van kinderen die te moe zijn en eigenlijk naar bed moeten maar dat nog niet hoeven van hun ouders, wegens 'vakantie'.
En dan heb je de kinderen die 's ochtends het douchegebouw als speeltuin gebruiken en keihard op de deuren rammen terwijl je eindelijk eens zonder kind staat te douchen.
Kortom, genoeg om je dood aan te ergeren. Maar dan de voordelen. Je kinderen hebben sowieso leeftijdsgenoten in de buurt waarmee ze lekker kunnen spelen, ruziën of op deuren kunnen rammen.
De omgeving is veilig dus je kunt met een gerust hart je kind uit het oog verliezen.
(Bij de negatieven vergat ik : De omgeving is veilig dus je verveelt je stierlijk.)
Iedereen zit in hetzelfde schuitje, dus je kunt begripvolle blikken wisselen met andere ouders als je ze hoort uitleggen waaróm je zonnebrand op moet / geen stenen in je mond moet stoppen /niet de wc bril aflikt na gebruik.
Er zijn geen knappere vrouwen dan jij zelf, alleen al omdat niemand aandacht aan zichzelf besteed wegens camping / moeders onder elkaar.
(Bij de negatieven vergat ik ook: er zijn geen knappe mannen, behalve je eigen ega. Knappe vaders gaan namelijk niet naar een familiecamping. Jammer, wel.)
Je kunt met je partner lekker zeuren over hoe anderen het doen en dat jullie nóóit zo gaan worden, ook al sta je dan ook op die familiecamping.
Je bent met zoveel vergelijkingsmateriaal (hopelijk) erg blij met je eigen aanpak en gezin en ziet dat het met jouw bloedjes en ega eigenlijk nog best wel meevalt.
Andermans gekrijs en gejengel is altijd vervelender dan eigen gedoe. Zo'n 70% van de ouders hangt het concept 'opvoeden' aan de wilgen en ligt met oordoppen in een boek te lezen terwijl hun lieve zoon of dochter de boel kort en klein rost in de speeltuin.
Er vormen zich rijen (!) voor de afwasbakken. Waar vaders in gaan staan wachten, met hun teiltje vaat lijdzaam in de handen.
Tussen 19.30-21.00 heerst er een continu gedrein en geruzie van kinderen die te moe zijn en eigenlijk naar bed moeten maar dat nog niet hoeven van hun ouders, wegens 'vakantie'.
En dan heb je de kinderen die 's ochtends het douchegebouw als speeltuin gebruiken en keihard op de deuren rammen terwijl je eindelijk eens zonder kind staat te douchen.
Kortom, genoeg om je dood aan te ergeren. Maar dan de voordelen. Je kinderen hebben sowieso leeftijdsgenoten in de buurt waarmee ze lekker kunnen spelen, ruziën of op deuren kunnen rammen.
De omgeving is veilig dus je kunt met een gerust hart je kind uit het oog verliezen.
(Bij de negatieven vergat ik : De omgeving is veilig dus je verveelt je stierlijk.)
Iedereen zit in hetzelfde schuitje, dus je kunt begripvolle blikken wisselen met andere ouders als je ze hoort uitleggen waaróm je zonnebrand op moet / geen stenen in je mond moet stoppen /niet de wc bril aflikt na gebruik.
Er zijn geen knappere vrouwen dan jij zelf, alleen al omdat niemand aandacht aan zichzelf besteed wegens camping / moeders onder elkaar.
(Bij de negatieven vergat ik ook: er zijn geen knappe mannen, behalve je eigen ega. Knappe vaders gaan namelijk niet naar een familiecamping. Jammer, wel.)
Je kunt met je partner lekker zeuren over hoe anderen het doen en dat jullie nóóit zo gaan worden, ook al sta je dan ook op die familiecamping.
Je bent met zoveel vergelijkingsmateriaal (hopelijk) erg blij met je eigen aanpak en gezin en ziet dat het met jouw bloedjes en ega eigenlijk nog best wel meevalt.